Karol — imię mu nadano
W Chrztu Świętego sakramencie
Matuś zmarła mu rodzona
Osierocon został wcześnie

Nie inaczej było z bratem
Pomoc chorym niósł ten lekarz
Znów żałoba, znów cierpienie
— Co Karola jeszcze czeka?

Chmury wojny szły przez Polskę
Narodu Golgota wielka
Kamieniołom mu oparciem
Tu się tworzył zrąb Człowieka

I kapłańskie złożył śluby
Tajnych nauk kończąc lata
Chrystusowi się powierzył
Matce Boskiej dał swój zapał

Zebrzydowskie ścieżki ciche
Omodlone w troskach ducha
Przez Testament wiek od wieków
Rzym go wołał i posłuchał

Totus Tuus — bezgranicznie
Każde serca uderzenie
Każda myśl na chwałę Boga
Niestrudzony pielgrzym Ziemi

Jemu kula bok przebiła
Czerwień krwi na białej szacie
Matka Boska go chroniła
Do zabójcy mówił: ”Bracie!”

Budowniczy mostów wielkich
Co Spiżową rozwarł Bramę
Wyniósł na ołtarze Miłość,
Wiarę i Nadzieję w Panu

Rycerz słowa, tytan pracy
Robią dziennikarze zdjęcia
A on starcom myje nogi
Kocha dzieci od poczęcia

Porwał młodzież do świętości
W szkole, w domu, na wakacjach
Wzniecił ogień wiary pięknej
Królowanie Boskich Zasad

Orędował za pokojem
Przemierzając ziemskie kresy
Cierpieniem i potu znojem
Jednoczy i rany leczy

W dzień Bożego Miłosierdzia
Oddał ducha — jego Amen
Powędrował w Twe Objęcia
I uciszył w świecie zamęt

Niechaj hymny mu śpiewają
Ludzie, Anioły i ptaki
Boże, daj mi jego siłę
Jana Pawła jam rodakiem

Duchu Święty co odnawiasz
Oblicze tej ziemi całej
Przyjm gorące me wołanie
Przecież w Tobie zaufałem