(0)
Kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy, był pierwszym kościołem ufundowanym przez Jakuba Wejhera i wybudowanym na niezamieszkałym, dziewiczym terenie w latach 1643 - 1644. Postawienie świątyni było spełnieniem ślubów, złożonych Bogu przez Jakuba Wejhera, który znalazł się w opresji podczas wojennych wypraw z Królem Władysławem IV. Świątynię rozebrano i w latach 1754 - 1755 pobudowano nowy kościół w stylu barokowym. Fundatorem nowego kościoła był ówczesny właściciel Wejherowa hrabia Jerzy Piotr Przebendowski. Ta jednonawowa świątynia, w niezmienionym kształcie przetrwała do lat dwudziestych XX wieku, gdy postanowiono kościół znacznie powiększyć. Do istniejącego kościoła, dobudowano transept i nowe prezbiterium. Tak więc 1927 roku oddano wiernym w użytkowanie powiększoną świątynię, która do dziś stoi w niezmienionym kształcie i wielkości. Kolegiata pomimo przebudowy w znacznej mierze zachowała swój barokowy charakter. Jednowieżowy korpus dobrze współgra z obszernym transeptem ozdobionym interesującymi szczytami. We wnętrzu świątyni warto zwrócić uwagę na późnobarokowe ołtarze, rokokową ambonę, chrzcielnicę oraz kuty żyrandol z orłem polskim (XVIII w.) oraz szafę na ornaty z 1720 roku znajdującą się w zakrystii a także witraże przedstawiające ornamenty roślinne (witraże w starej części kościoła -1888 r.), Świętych (witraże w transepcie - 1928 r.) oraz sceny z życia Chrystusa (witraże w prezbiterium lata 40 - te XX wieku).
