(0)
Bardzo zniszczony i ciągle odbudowywany kościół.
Prace w kościele św. Jana (i wokół niego) trwały od maja 2009 roku. Była to pierwsza kompleksowa renowacja od końca II wojny światowej, kiedy świątynia została poważnie zniszczona. Spłonęły wszystkie drewniane elementy, powstały liczne spękania murów i naruszenia konstrukcji, w gruzach legła mała zakrystia przylegająca do kościoła i barokowe kamieniczki.
Na szczęście, ocalały zabytki ruchome z wnętrza – w 1943 roku zostały wywiezione w inne miejsca. W środku pozostał jedynie przepiękny kamienny ołtarz z przełomu XVI i XVII wieku, wykonany z jednej bryły przez Abrahama van den Blocke. Nie można go było ewakuować z powodu rozmiarów i ciężaru. Zostało także epitafium Nathanaela Schroedera.
Przez dziesiątki lat niewiele się tu zmieniało. Prowadzono jedynie doraźne prace, które ratowały budowlę przed całkowitą ruiną.
Pierwszy przełom nastąpił dopiero w 1991 roku, kiedy świątynię przekazano Archidiecezji Gdańskiej Kościoła Rzymskokatolickiego. Kościół zaś cztery lata później podpisał umowę z Nadbałtyckim Centrum Kultury, które zobowiązało się do opieki nad zabytkiem w zamian za możliwość organizowania tutaj wydarzeń artystycznych. Rozpoczęto od wstrzyknięcia kilkuset ton betonu w fundamenty i pod filary, by ustabilizować budowlę…
Dużo większa nadzieja pojawiła się w nowym tysiącleciu, po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Dzięki ogromnemu zastrzykowi finansowemu (ponad 11 mln zł z Unii i ponad 3,5 mln zł od marszałka województwa pomorskiego), w 2009 roku podjęto dzieło rzetelnej renowacji kościoła św. Jana i adaptacji do potrzeb centrum kultury. Zainstalowano ogrzewanie podłogowe, dzięki czemu obiekt będzie dostępny przez cały rok. Pojawiły się wygodne fotele dla widowni. Zamontowano oświetlenie sceny. Na zewnątrz odbudowano zniszczone przez Rosjan w 1945 roku barokowe kamieniczki i zakrystię.
