(1)
Muzeum Mevlany.
Mevlana Dżalaluddin Rumi, założyciel bractwa Wirujących Derwiszy urodził się w 1207 roku w Balkh, na terenie dzisiejszego Afganistanu. Jego ojciec był sławnym uczonym, który wykładał w tamtejszych szkołach koranicznych. Kiedy młody Rumi miał zaledwie 5 lat, jego rodzina uciekła z Balkhu przed najazdami mongolskimi i przez wiele lat tułała się po Bliskim Wschodzie, zatrzymując się na dłużej m.in. w dzisiejszym Iranie, Iraku i Syrii. 1220 roku Mevlana wraz z rodziną dotarł ostatecznie do Konii, gdzie jego ojciec objął posadę na tamtejszym uniwersytecie. W międzyczasie Mevlana ożenił się, a w 1226 roku urodził mu się syn.
Przez lata młodości jego ojciec wpajał mu podstawową wiedzę, a ponieważ był on bardzo pojętny uczniem i robił szybkie postępy, to w 1230 roku, kiedy umarł jego ojciec, mając zaledwie 23 lata, był już uczonym i nauczycielem w miejscowej szkole koranicznej. Po śmierci ojca opiekę nad dalszym rozwojem umysłowym Rumiego przejął bliski przyjaciel i student jego ojca Sayyid Burhaneddin z Balkh, który przybył do Konii, aby kontynuować edukację Rumiego. Przez kolejne dziewięć lat doskonalił on wiedzę Mevlany, odbywając z nim m.in. staże na uniwersytetach w Aleppo i Damaszku, gdzie Rumi studiował u boku kilku największych religijnych umysłów tamtych czasów. Po dziewięciu latach, kiedy Sayyid poczuł, że wypełnił już swój obowiązek wobec Rumiego, odstąpił od dalszej jego edukacji
Mevlan był już wtedy wybitnym uczonym, władającym biegle czterema językami - tureckim, perskim, arabskim i greką, który wykładał w szkołach koranicznych Konii.
W 1244 roku, kiedy wydawało się, że resztę życie spędzi on właśnie w ten sposób, Rumi spotkał sufickiego mistyka, poetę a zarazem włóczęgę Szamsa, który „zaraził\" go swoim podejściem do życia. To właśnie dzięki niemu Mevlana poznał ideę rytualnego tańca wirowego - praktyki zwanej Sema (Sama), którą później przekształcił w formę modlitwy czy medytacji, oraz zaczął parać się poezją.
Po śmierci przyjaciela i duchowego mentora, który prawdopodobnie zginął zamordowany przez skrytobójców, z powodu swoich bezkompromisowych poglądów i złego wpływu na establishment Konii, Rumi pogrążył się w żałobie. Mevlana zaczął jednocześnie komponować ody, dedykując je swojemu przyjacielowi, które później zostały zebrane w duży tom \"Divan-i Kabir\".
Kilka lat po śmierci Szmasa, Mevlana znalazł sobie kolejnego mentora - Husameddina Chelebiego, który nakłonił go do dalszego rozwoju umiejętności literackich. To właśnie w dużej mierze dzięki niemu, Rumi stworzył sześciotomowe dzieło „Mathnawi\", zawierające opisujące pełne spektrum życia ludzkiego, dosłownie w każdych jego dziedzinach, a potem podobną pracę - \"Mesnevi\" i kilka innych ksiąg mistyczno-filozoficzn-prawno-moralnych.
Pod koniec życia (Mevlana umarł w 1273 r.), wokół Rumiego skupiła się spora grupa uczniów, podzielająca jego mistyczno-filozoficzne zapatrywania oraz niecodzienne jak na tamte czasy praktyki religijne, przejawiające się głównie w czczeniu Boga poprzez wirowy taniec i muzykę, którą z czasem zaczęto określać mianem Wirujących Derwiszy.
Źrodło: podróże.pl
dodane na fotoforum:
