(0)
Kościół pw. św. Michała Archanioła, zwany również kościołem farnym był jednym z najstarszych kościołów w Lublinie. Dziś zachowały się jedynie ślady jego fundamentów - plac po farze. Kościół powstał najprawdopodobniej w XII wieku. Możliwe również, że istniał już od 876 roku jako romańska świątynia, nosząc wezwanie św. Michała Archanioła.
Po pożarze Lublina w XIII wieku został odbudowany w 1282 roku. Następnie po przebudowach, które miały miejsce w pierwszej połowie XIV wieku, kościół św. Michała otrzymał cechy architektury gotyckiej – prezbiterium zamknięto równobocznie, na zewnątrz dodano łuki przyporowe, dobudowano zakrystię i kilka bocznych kaplic, sklepienie zmieniono na żebrowe.
Po najeździe tatarskim w 1341 roku nastąpiła kolejna odbudowa, a w XV wieku z frontu kościoła od ulicy Grodzkiej wzniesiono wysoką wieżę. W następnym stuleciu kościół farny otrzymał statut kościoła kolegialnego. Wokół otaczającego go cmentarza wzniesiono domy dostojników kościelnych, mieściły się tu także szpital i szkoła.
W trakcie odbudowy po kolejnym pożarze w 1575 roku kościół zyskał krótką, szeroką nawę, wysoka wieżę, prezbiterium, siedem kaplic i skarbiec nad zakrystią. W 1653 kościół ponownie spłonął, odbudowano go dopiero w 1741 roku.
Po przeniesieniu siedziby biskupa z Krasnegostawu do Lublina kościół św. Michała w latach 1826-1832, do czasu wyremontowania kościoła pojezuickiego, pełnił funkcje katedralne. Od końca wieku XVIII niszczał jednak coraz bardziej. Mimo kolejnych prób remontów budowla groziła zawaleniem. W 1846 roku za porozumieniem władz kościelnych i społeczeństwa podjęto decyzje o rozbiórce. Przeniesiono wówczas do Archikatedry Krzyż Trybunalski, starą chrzcielnicę i tablicę epitafijną Sebastiana Klonowica. Do kościoła oo. Kapucynów trafił obraz Sen Leszka Czarnego, a do bazyliki oo. Dominikanów nagrobek Erazma Lubomelskiego herbu Zadora.
dodane na fotoforum:
