kwiaty dzungli...

Asnyk Adam

Pod zwrotnikami rosną w lasach kwiaty,
co przybierają wzory fantastyczne -
Strój ich niezwykły, wdzięczny i bogaty,
cudowne barwy, wonie narkotyczne:
i nęcą zmysły ich korony świetne
I te zapachy z pozoru szlachetne.

Każdy z nich postać rzadkiego motyla
lub przepych kształtów nieznanych roztoczy,
Z szczeliny drzewa w błękit się wychyla,
Wprawiając w zachwyt podróżnika oczy,
a jednak one soki swoje biorą
Z zgnilizny, w drzewach ukrytej pod korą.

Są i uczucia, szlachetne z pozorów,
rozpromienione całą blasków tęczą,
nadziemskiej miary, cudownych kolorów,
jakby anioły, co w błękitach klęczą
i rozsiewają idealne wonie,
w których wędrowiec sercem swoim tonie.

A jednak, chociaż taki czar roznoszą,
chociaż cel w sobie przedstawiają wzniosły
i nęcą ludzi nieznaną rozkoszą,
One na drzewie zbutwiałym wyrosły;
z głębi tajnego powstały zepsucia -
te fantastycznie błyszczące uczucia.