Zamek Bamburgh

(ang. Bamburgh Castle) – zamek nad brzegiem Morza Północnego w miejscowości Bamburgh, w Anglii, w hrabstwie Northumberland.

Nieznana jest dokładna historia początków istnienia bazaltowej twierdzy w Bamburgh. Wiadomo, że prawdopodobnie znajdowała się tu stolica brytyjskiego regionalnego królestwa i że była potężna już w 547 roku. Z tego roku pochodzi pierwsza zachowana pisemna wzmianka o zamku. Jest to relacja ze zdobycia twierdzy przez anglosaskiego władcę Idę z Bernicji, który następnie uczynił z niej swoją siedzibę. Na krótko Brytowie w 590 roku odbili Bamburgh z rąk syna Idy - Hussy, ale Anglosasi odzyskali go w tym samym roku.

Nazwę Bamburgh (staroang. Bebbanburgh) twierdza zawdzięcza Etelfrydowi z Nortumbrii, który nazwał ją tak na cześć swej ukochanej żony Bebby. Stanowiła siedzibę władców Nortumbrii aż do 993, gdy została zniszczona przez Wikingów. Na ruinach Normanowie wznieśli nową twierdzę, której część zachowała się do dziś. Położenie twierdzy Bamburgh predestynowało ją do tego, by stała się jednym z ważniejszych przyczółków angielskich na północnej stronie, stanowiąc barierę przeciw najazdom ze strony Szkocji. Pozostawała częścią dóbr królewskich do XIII wieku, kiedy to została przekazana rodzinie Fosterów.

W miarę upływu czasu zamek stopniowo popadał w ruinę mimo starań kolejnych właścicieli. W XIX wieku kupił go wiktoriański przemysłowiec William Armstrong i odrestaurował go. Właścicielami twierdzy są nadal jego potomkowie.

foto – Bamburgh 29/02/2012

https://www.youtube.com/watch?v=sdeVVlpXluE