Nic nie dzieje się przypadkiem…

„Wiele lat temu podczas porannego spaceru ze swoim synem, zapytałem go, co ciekawego wydarzyło się poprzedniego dnia. Odpowiedź była taka, jakiej się spodziewałem i jaką znają wszyscy rodzice – NIC! Bo, co niezwykłego zdarza się zwykłym ludziom? Pamiętam, był początek pięknego wiosennego dnia. Jedni ludzie wychodzili z kościoła, inni z supermarketu… Ulicą obok przemykały sznury samochodów, a na pobliskiej stacji benzynowej wszystkie dystrybutory paliwa „obstawione” były przez klientów. W zasięgu mojego wzroku było minimum dwieście osób. „Popatrz – powiedziałem do syna – wszyscy ci ludzie idą przed siebie i żaden nie dostrzega niczego niezwykłego w swoim otoczeniu… Ty również niczego nie widzisz, prawda?” Rozejrzał się, jak mu się wydawało, uważnie i potwierdził. „W takim razie spójrz” – oświadczyłem wskazując na pobliski trawnik. Syn zerknął i usłyszałem podekscytowane: „Tata, co to jest?” Całkiem blisko nas przechadzały się trzy czarne kruki. Olbrzymie ptaszyska.

Prawdopodobieństwo, że w polskim mieście spotka się przedstawicieli tego rzadkiego gatunku jest naprawdę minimalne. Wrony to miejska codzienność, ale kruki…? Jednak były przed nami i to aż trzy… Czyż nie byliśmy świadkami rzeczy niezwykłej? Owszem! A czemu niemal nikt owej niezwykłości nie dostrzegał? Bo nikt jej nie szukał! Nikt nie oczekiwał niezwykłości. A ja… Powiem nieskromnie, że przez całe życie szukam rzeczy dziwnych, niecodziennych, frapujących. Dlaczego ta opowieść? Otóż bardzo często wydaje nam się, że zjawiska określane przymiotnikiem „paranormalne” są od nas odległe, że dzieją się „gdzieś tam…”

Człowiek ma skłonność to takiego oto opisu świata: wokół jest siermiężna normalka, potem długo, bardzo długo nic i „za siedmioma górami, za siedmioma lasami” leży kraina zjawisk niezwykłych, burzących porządek świata. Nic bardziej mylnego! Niezwykłość, paranormalność jest bardzo blisko nas, ale ponieważ nie szukamy jej w swoim otoczeniu… więc jej nie widzimy. Przesłania ją szarość oraz codzienność. Nie umiemy patrzeć i pewnie dlatego jest aż tylu sceptyków. Może powiem coś, co wiele osób oburzy, ale moim zdaniem sceptyk, to człowiek, który ma kłopoty z uruchomieniem swojej wyobraźni. Za wszelką cenę próbuje on racjonalizować obraz świata, ale zupełnie nie dostrzega, że w ten sposób ów obraz staje się karykaturą. Spłaszczoną, ubogą wersją rzeczywistości, w której wszystko jest jasne, oczywiste i logiczne. Tak na marginesie… Uważam sceptycyzm za bardzo ważną ludzką cechę, ale jest ona naprawdę cenna, tylko wówczas kiedy człowiek jest otwarty na świat i potrafi dostrzegać rzeczy niezwykłe. Sceptyk zamknięty na oczywistą oczywistość, że otaczający go świat bywa dziwny, to umysł zasklepiony i zjawisko… dosyć żałosne…

- Pewnie tak! Pójdę więc za ciosem. Uważam, że proces racjonalizowania, drobiazgowego wyjaśniania oraz wszelkie próby opisywania świata jako swoistego mechanizmu, to, na ogół, zubożanie naszej umysłowości. Bardzo często ta część naszego umysłu, która odpowiada za myślenie magiczne i mistyczne dostarcza nam więcej informacji o świecie niż ta, która zawiaduje chłodną racjonalną analizą. Cywilizację pchały do przodu przeważnie jednostki obdarzone wyobraźnią – pewnym rodzajem boskiego szaleństwa, a nie chłodni analitycy prześwietlający rzeczywistość i dzielący włos na czworo. Wyobraźnia jest podstawą rozwoju. Kiedy patrzę na model współczesnej edukacji, w którym młodzi ludzie są bombardowani nieistotnymi i często przeraźliwie nudnymi faktami, to chce mi się płakać.

Zamiast atakować młodych ludzi milionami informacji, należy rozbudzać w nich ciekawość. Tylko taki poruszony intelektualnie człowiek może zacząć zadawać „niewygodne” pytania. Ale myślę, że właśnie tego boją się wszelkie elity. Zarówno te polityczne, naukowe, jak i intelektualne. Człowiek, który nauczony jest poszukiwania, którego ciekawi świat… Taki człowiek nie poddaje się manipulacji. Nie można narzucić mu poglądów, ani kazać oddawać czci różnym guru. On sam znajduje sobie autorytety! …”

https://wolnemedia.net/ezoteryka/nie-wierze-w-przypadki/

foto – nowy nabytek – stara kartka pocztowa wysłana po raz pierwszy 31/08/1900 roku do mnie dotarła dzisiaj z Niemiec https://www.akpool.co.uk/)

https://www.youtube.com/watch?v=Yp8zoatou2E