peterek2 2010-01-20
Ten wiersz dedykuje tym
co mają w sercu smutek
czasem nachodzi ich,
tak bez ogródek,
zapląta myśli chęci życia zabiera,
ciało nosi po pokoju bez werwy teraz,
szukamy miejsca koncentracji,
aby znaleźć wyjście z tej kiepskiej sytuacji,
zapewne we dwoje trud był by rozłożony,
ale jak dotrzeć do tej drugiej strony,
tym bardziej czasem gdy nie szuka zrozumienia,
wyjdzie na zewnątrz by poszukać może jak my ukojenia,
z każdą minutą napięcie się podnosi,
wybiegł na chwilę,
a już dwie godziny minęły na osi,
wewnątrz nas jest atak złości,
przecież było dobrze czemu to zmącił,
szukał prostych dróg, a poplątał nasze marzenia,
wszystko wymaga czasu,
na szczęście pełne latami ludzie pracują nie raz,
jak ja to mu znowu wytłumaczę,
już nie wytrzymam zaraz się rozpłaczę,
nagle ktoś stuka do drzwi,
nareszcie jesteś wiesz.... przemyślałam,
nic nie mów, nie wracajmy do tych smutnych chwil.
Pozdrawiam cieplutko
(komentarze wyłączone)
