Najgłębsze prawdy dostrzec w sobie chcemy.
Myśląc o nich i innych nazwy im nadajemy
Różnią się od siebie swym rodzajem-
która? jaka? i po co? wciąż sobie zadajemy.
Nie wiem kim jestem i dokąd zmierzam,
wędrujące myśli tobie powierzam.
Przed nimi się nie skryję
z nimi powędruję
na ścieżce życia z nimi się sprawuję.
Kim jestem i po co? ciągłe pytanie,
czy znajdę cel w życiu cóż w końcu się stanie.
Tułam się bez celu w niebycie swoim.
Któż wskaże mi drogę kto duszę napoi.
Idę przez pustynię swych wad,
strącam je wszystkie w niebyt, niczym grad.
Zmagam się z nimi sercem walczę całym.
Czuję ból i zdrętwienie, jestem obolały.
Prawda mnie wyleczy prawda mnie wzmocni.
Mając prawdę w sercu jesteśmy mocni.
Może nie wiem co robić nie znam swojej ścieżki.
Gdy poznam prawdę o sobie, los będzie ciężki.
Jedne prawdy mówimy, inne ukrywamy.
Nie znając swych idei życie przegrywamy.
Dążmy do prawdy w sercu ją miejmy.
Kiedy ją zrozumiemy,
los będzie uprzejmy.