Jest mi dzisiaj bardzo źle, jest mi bardzo smutno.
Myśli mam zwiędłe, chore, jak kwiaty na grobie.
Za oknami wisi niebo niby szare płótno.
Nie mogę dziś Cię kochać i myśleć o Tobie.

Między nami jest przepaść, przepaść niezgłębiona.
I choćbyśmy wykochać po brzeg duszę chcieli.
To wszystko, co nas łączy, jest miłość szalona.
A wszystko, co jest prawdą, na wieki nas dzieli.

Wiem teraz: to jest jasne jak słońce na niebie.
I musi skonać serce pod ciężką żałobą.
Bo nigdy Cię nie wezmę na wieczność dla siebie.
Ty nigdy mną nie będziesz, a ja nigdy Tobą.