Ołtarz główny

Pień legendarnego dębu znajduje się po lewej stronie ołtarza głównego. Wysoki na około 2 m, średnicy ok. 35 cm, z wyżłobioną niszą na kapliczkę. O tym pniu Juliusz Ligoń mówi: w kościółku tym, gdzie ołtarz wielki wystawiony, stał tam dąb wielki z dawna wyrośniony, który ścięty i w słupek pięknie wyrobiony z lewej strony ołta­rza tego postawiony. Według podań pień ten pochodzi z legendarnego dębu, pod którym przed wiekami Wiktoria miała spotykać troje boskich dzieci. Kronikarskie zapisy mówią, że z drewna uciosano wielki krzyż, z którego do 1720 roku odcinano corocznie kilku centymetrową warstwę, robiąc z tego tysiące miniaturowych krzyżyków, które sprzedawano, jako pewnego rodzaju relikwie na odpustach, a za zebrane ofiary remontowano i upiększano kościół. W 1721 roku proboszcz Jeziorski z Sadowa, zakazał na piśmie obcinania krzyża.