Zawilec (Anemone)

„Polskie słowo ZAWILEC pochodzi od dawnego imiesłowu (obecnie przymiotnika) ZAWIŁY, który z kolei genetycznie i znaczeniowo może wiązać się zarówno z czasownikami zawinąć, zawijać, jak i z czasownikami zawiać, zawiewać. ZAWIŁY oznaczało kiedyś (a i dziś w niektórych gwarach) ‘podatny na wiatr; wystawiony na wiatr’ – powiedzielibyśmy „zawiany”, gdyby to słowo nie miało zupełnie nieadekwatnych konotacji. Tak więc rodzimy ZAWILEC może być dokładnym, dosłownym tłumaczeniem łacińskiego anemone.
. W języku polskim znany jest pod wieloma dawnymi i ludowymi nazwami, określa się go jako m.in. „dzbanuszek wiosenny”, „różę wiatrową”, „wietrznicę”, „zawiłek”, „koperek”, „niestrętek”, „zawilec biały".