Gdy się do życia wiosną świat budzi,
przyroda pisze apel do ludzi:
- To my, rośliny! - To my, zwierzęta!
O naszym zdrowiu nikt nie pamięta?
Trujące ścieki, trujące dymy,
bez tlenu rzeki... ...My się dusimy!
A gdy umrzemy w trującym brudzie,
na martwej ziemi zginą też ludzie!
Chcemy żyć z wami w zgodzie, przyjaźni,
niech nie zabraknie wam wyobraźni!
Tęczowy motyl nad łąką lata,
pająk misternie sieć swą uplata.
Patrzcie, jak pięknie w lesie, w ogrodzie!
Ile jest życia w ziemi i w wodzie!
I ty, Człowieku oszczędzaj wodę,
nie niszcz i nie śmieć.
DBAJ O PRZYRODĘ!
(Karaszewski St.)