Nieśmiało zza chmur wyjrzało słoneczko

Jesienna miłość złota
Purpurą płonie w drzewach,
W obłokach buja szarych
I mieszka w ptasich trelach.

Jesienna miłość złota
Kasztany brązem strąca
I jeszcze nam posyła
Ostatnie iskry słońca.

Jesienna miłość złota
Barwami nas otula
Rozwiewa wiatrem włosy
I serca nam rozczula.

Jesienna miłość złota
Nie tęskni do zieleni,
Bo po co? Przecież wiosna
Miłości nie odmieni.