Szklarska Poręba

Legenda o Wodospadzie Szklarki

O smoku spod Wawelu wiedzą wszyscy. Niewiele osób zna historię smoka Kraka znad rzeki Kamiennej, który mieszkał nieopodal Szklarskiej Poręby. Ogromny, z wielką paszczą i cuchnącym oddechem smok, żywił się rybami pływającymi w rzece. Mimo, że dla ludzi nie był groźny, omijano jego siedzibę z daleka. Tak więc droga ze Szklarskiej Poręby nie wiodła brzegiem Kamiennej, lecz przez Białkę, Szklarską Porębę Średnia i Dolną. Nad Czeską Strugą nieopodal obecnego Muzeum Ziemi Juna, mieszkał ze swą córką pracownik huty szkła. Nazywano go Śklarz a jego córkę Śklarka. Pewnego dnia Śklarka spotkała zmęczonego i strapionego Ducha Gór, a że była dobrą dziewczynką rozweseliła Go. Od tej chwili spotykali się kilkakrotnie. Któregoś dnia Duch Gór przyprowadził młodą sarnę ze złamaną nóżką. Śklarka wyleczyła zwierzę i oddała je, nie chcąc żadnej nagrody. Spodobało się to Duchowi Gór. Na pożegnanie sypnął do koszyka garść czerwonych malin. Sarenka nie chciała się rozstać ze swą opiekunką. Przez pewien czas szły razem, aż nagle sarenka pogalopowała w stronę Kamienne, a dziewczyna pobiegła za nią. Duch zadrżał na myśl, że dziewczynka może spotkać smoka i pobiegł za nią. Wkrótce stracił Śklarke z oczu – chciał krzyknąć, ale nie znał jej imienia. Zaczął biec w ich kierunku, bo usłyszał zbliżającego się smoka. Śklarka była już tak blisko smoka, że jego oddech mógł ją zabić. Duch Gór ujął w dłonie olbrzymi kamień i cisną nim w kierunku potwora. Kamień upadł w sam środek potoku. Spowodowało to pęknięcie kamiennego dna i powstanie szczeliny. Skała przysłoniła cielsko smoka a dziecko stoczyło się w urwisko. Liczyrzepa dobiegł do miejsca wypadku i zobaczył zwłoki dziewczynki leżące w skalnej szczelinie pod urwiskiem. Rozpłakał się Duch Gór na ten widok. Odniósł zwłoki nad Czeską Strugę do zrozpaczonego ojca. Pamiątką po tych wydarzeniach jest wodospad i stojąca obok olbrzymia skała. Na jej powierzchni niektórzy dostrzegają zamarłą, smutną twarz Ducha Gór.