Słowiński Park Narodowy.

Em...
Nie chce mi się pisac, a jest co ;p no nic.


W niedzielę byliśmy z tatą w terenie. W prawdziwym terenie. Jeździliśmy po polach, po wszystkich drogach. Odwiedziliśmy prawdziwego ułana, którego konie obdarzyły wielką sympatią a on je chyba jeszcze większą :) Dawaliśmy czadu jednym słowem, a Amira tak cisnęła galopem,że oczy mi i orbit wychodziły :D Ja jednak starałam się trzymac Rivierę w kłusie. Wyścigi za bardzo ją ekscytują więc daje się ponieśc, a mi na oklep na tym pączku (makabrycznie przytyła) jest cholernie ciężko i bez bryków w dzikim galopie. A po za tym gdy traciła z oczu Amirę zwyczajnie panikowała, także Ruda trzymała się na przodzie :) A jaki tata był szczęśliwy! Zamieniliśmy się na konie i ani Amira pode mną ani Rivs pod tatą nawet nie chciały ruszyc xD a gdy z powrotem się zamieniliśmy od razu ruszyły równym kłusem... Cóż xD
To nic,że tato porwał mi wodze i zepsuł bata, jego uśmiech był tego wart :D :)

A ja zleciałam z Riviery, na szczęście na nogi, więc bez gleby, bo niecały metr od jej kopyt na wysokośc około metra wyskoczył zając... to było straszne.

Mieliśmy w planach jeszcze kilka ładnych kilometrów, jednak stwierdziliśmy,że nie damy rady aż tyle wysiedziec. Zwłaszcza ja na oklep na pączku. Chociaż siodło niewiele tacie pomagało. Amira tak strasznie wybija... ;)

Dzisiaj znów męczyłam Rivs. Na nowo przyzwyczajam się do jazdy na oklep i wyścigów galopem. Jest super! :)

A Amira po łące (dogrodziliśmy kolejną, naprawdę sporą) tak zapierdziela galopem i tak przy tym bryka na lewo i prawo,że ze szczęścia sama mam łzy w oczach jak na to patrzę. Gdyby ktoś się napatrzył ile ta kobyła wycierpiała. Ona potrafiła nie podnosic się 24 godziny na dobę, a dzisiaj z łatwością wyprzedza Rivierę. To wspaniały widok!


Ale dzisiejsza fizyka i tak bije wszystko na łeb!

-Swędzą pana zęby?
-A co? Chcesz pójśc ze mną za śmietnik?
-A w jakim celu?
-A co? Butelki pewnie będziecie zbierac!
-Sprawę trzeba załatwic raz na zawsze!


Buahahahaha ;)