Ateny

Muzeum Akropolu

Oryginalne (ciemniejsze) i zrekonstruowane (jasne) pozostałości rzeźby przedstawiającej narodziny Ateny

Atena była córką Zeusa i prawdopodobnie Metydy (Metis). Istniała przepowiednia, że Metyda urodzi córkę mądrzejszą od Zeusa i syna, który będzie od niego mocniejszy i go obali. Król bogów połknął boginię, by przepowiednia nie miała szans się spełnić. Po niedługim czasie władcę niebios rozbolała głowa i przywołał do siebie boskiego kowala – Hefajstosa (w innych wersjach boga posłańców - Hermesa), któremu nakazał rozłupać sobie czaszkę. Ten usłuchał Zeusa, z którego głowy wyskoczyła Atena w pełnej zbroi. Była ulubionym dzieckiem Zeusa.

Na drugim planie widać metopy (92) zdobione reliefowo, przedzielone tryglifami. Przedstawiały one mitologiczne sceny walk bogów z gigantami (wschód), herosów z amazonkami (zachód), cantaurów z Lapitami (południe) oraz wojny trojańskiej (północ).

Na najbardziej oddalonej ścianie - fryz joński który na długości prawie 160 metrów, przy około jednometrowej wysokości, przedstawiał sceny procesji panatenajskiej. Znalazło się tam miejsce dla 360 osób (w tym 143 jeźdźców), 220 zwierząt i 10 wozów. Pomimo zaledwie pięciocentymetrowej faktycznej głębokości reliefu, płaskorzeźby sprawiały wrażenie głębokiej przestrzeni. Uzyskano to dzięki prostej sztuczce - kolejne postacie w ramach jednej grupy zachodzą kolejno na siebie, sprawiając wrażenie głębi.
Wszystkie rzeźby i płaskorzeźby Partenonu pomalowane były intensywnymi barwami. Niestety znaczna ich część została zniszczona. Cześć też wywiózł Elgin do Londynu (m.in. 56 pól fryzu, 15 metop i fragmenty rzeźb tympanonów) - zamiast nich w Partenon wmurowano kopie.