Pew­ne­go wie­czo­ru przyszła zi­ma,swą niewinną bielą ok­ryła świat.Pod kołderką ze śnieżne­go puchu,przy­roda za­padła w sen.Mróz jed­nym od­dechem,wodę w lód za­mienił.Na­reszcie niebo,ma swo­je lustro.
I tyl­ko ludzie chodzą wciąż nieza­dowo­leni .Ma­rudzą,że zim­no,mroź­no i zawieje.
A w le­cie było im za gorąco...

zima się obraziła i sobie poszła....