(3)
Klasztor pozostały po kamedułach w miejscowości Wigry jest najcenniejszym zabytkiem architektonicznym na terenie Wigierskiego Parku Narodowego, chętnie odwiedzanym przez turystów.
Mnichów z zakonu Kamedułów nad Wigry sprowadził król Jan Kazimierz. W 1667 roku podarował on mnichom wyspę Wigry wraz z dworkiem myśliwskim. Rok później podarował braciszkom spory obszar ziemi obejmującej puszcze, jakie porastały wtedy ten region. Wraz z puszczami mnisi otrzymali wsie z chłopami pańszczyźnianymi. W okresie tym miejsce to otrzymało nazwę Eremus Insulae Wigrensis czyli erem wyspy wigierskiej.
Mnisi na wyspę sprowadzili się w połowie 1668 roku a pierwszym przeorem był ojciec Franciszek Wilga.
Natychmiast po zasiedleniu podarowanego im dworku przystąpili do budowy kościoła i budynków klasztornych oraz do zakładania ogrodów. Wybudowano wtedy młyn i browar, wyspa zaś została obwarowana - choć połączono ja ze stałym lądem groblą, dostępu do niej bronił kanał. Zakonnicy rozpoczęli również eksploatację puszcz - zakładając barcie, smolarnie, potasznie i rudnie. Mnisi otworzyli też huty wytapiające żelazo oraz szkło. Oczywiście prowadzili oni również gospodarkę rybacką na j. Wigry oraz eksploatacje lasów.
Eksploatacja dóbr puszczańskich była prowadzona przez zakonników w niezwykle rabunkowy sposób i doprowadziła w błyskawicznym tempie do wylesienia znacznych obszarów suwalszczyzny. Rabunkowa eksploatacja lasów doprowadziła szybko do tego iż zaczęły się problemy z drewnem! Odbiło się to na lokalnym budownictwie - od nastania kamedułów chaty ludności okolicznej budowane były z coraz gorszego materiału, ponieważ drewno stało się towarem trudno dostępnym. Tak intensywna gospodarka sprawiła iż w szybkim tempie klasztor ten stał się najbogatszym w Polsce.
W 1710 roku król August II odebrał zakonnikom sporą część ziem, jednak klasztor nadal bogacił się. W XVIII wieku kameduli posiadali miasto Suwałki, 11 folwarków, 56 wsi, kilkanaście dużych jezior, 6 młynów, 404 barcie oraz bardzo liczne gorzelnie, browary, rudnie smolarnie i popielnie. Klasztor posiadał prawie 8500 poddanych.
W 1671 roku drewniany klasztor spłonął. W ciągu kilkunastu lat zakonnicy odbudowali swoja siedzibę, w bardzo okazałej formie. Wzniesiono wtedy dość monumentalny, murowany zespół klasztorny. Klasztor postawiono w stylu barokowym z elementami klasycystycznymi i rokokowymi. Główny kompleks budynków postawiono na sztucznym wzniesieniu., na dwóch poziomach. Pod klasztorem umieszczono wielkie piwnice do przetrzymywania win, miodów i piwa.
Świetność klasztoru trwała aż do 1796 roku, kiedy to władze pruskie skonfiskowały majątek zakonny a w 1800 zakonnicy zostali wypędzeni i uciekli do klasztoru w Bielanach pod Warszawą. W roku tym utworzono biskupstwo wigierskie, jednak już w 1823 roku jego siedziba przeniesiona została do Sejn a na Wigrach pozostałą tylko parafia.
W dalszym okresie budynki klasztorne niszczały bez opieki, a z kościoła zniknęło wiele cennych dzieł sztuki.
W czasie I wojny światowej klasztor został zrujnowany. W okresie międzywojennym klasztor został prawie odbudowany, jednak II wojna światowa ponownie obróciła zabudowania klasztorne w gruzowisko. Po wojnie klasztor znów odbudowano. Obecnie funkcje sakralne pełni jedynie kościół. Pozostałą część klasztoru znajduje się w zarządzie Ministerstwa Kultury i Sztuki i stanowi ekskluzywny hotel o statusie Domu Pracy Twórczej.
Największą sławę klasztorowi przyniosła wizyta papieża Jana Pawła II który mieszkał tutaj kilka dni w czasie swojej pielgrzymki po Polsce. Od tego czasu przybywają tutaj liczne rzesze turystów by obejrzeć pokoje które gościły papieża.
W Domu pracy Twórczej mogą zatrzymać się nie tylko artyści. Można wynająć atrakcyjne pokoje w klasztornych Eremach bądź ekskluzywne pokoje w Domu Królewskim. Na terenie kompleksu poklasztornego znajduje się też restauracja. Atrakcja turystyczną jest możliwość wejścia na wieżę zegarową z której roztacza się widok na zabudowania klasztorne i jezioro Wigry.
dodane na fotoforum:
