(3)
Poznańska świątynia jest pierwsza katedra wybudowana na polskich ziemiach. Wzniesiona została ponad tysiąc lat temu, wkrótce po chrzcie Polski. Jej budowę zainicjował pierwszy chrześcijański władca - Mieszko I wraz z pierwszym biskupem Polski - Jordanem. Wezwanie św. Piotra (do którego później dodano św. Pawła - drugiego z patronów Poznania) podkreśla znaczenie nawiązanych wówczas więzi ze Stolicą Apostolską i wejścia Polski w krąg kultury łacińskiej. Katedra stała się miejscem pochówku pierwszych władców Polski. Spoczywa tu trzech królów i pięciu książąt z najstarszej polskiej dynastii Piastów, począwszy od Mieszka I oraz Bolesława Chrobrego.
Pamięć o pochówkach królewskich była kultywowana w kolejnych stuleciach. W XIV wieku król Kazimierz Wielki ufundował nowy okazały nagrobek Bolesławowi Chrobremu, upamiętniając w ten sposób swego wybitnego przodka. Szczególnym wyrazem pamięci o początkach państwa była budowa w XIX wieku Złotej Kaplicy - mauzoleum pierwszych Piastów. Ufundowana została ze składek całego społeczeństwa jako symbol zachowania tożsamości przez pozbawiony własnego państwa naród.
Przez wieki wielokrotnie zmieniała się forma architektoniczna katedry. Powodem kolejnych przebudów i remontów były kataklizmy raz po raz nawiedzające świątynie lub chęć dostosowania jej wyglądu do zmieniających się wzorców architektonicznych. Współczesny kształt budowli jest efektem powojennej odbudowy, podczas której przywrócono jej gotycka formę.
Wewnątrz na uwagę zasługują przede wszystkim Złota Kaplica, kaplica Świętego Krzyża z okazałym renesansowym nagrobkiem rodziny Górków, brązowe płyty nagrobne z norymberskiej pracowni Vischerów oraz gotycki ołtarz główny. W podziemiach znajdują się relikty pierwszej katedry, grobowców Mieszka I i Bolesława Chrobrego oraz baptysterium - przypuszczalnego miejsca chrztu w 966 roku.
dodane na fotoforum:
