Panie: już pora. Wielkie było lato,
Cieniom zegarów pozwól - niech się dłużą
i po obszarach pozwól hulać burzom.
Owocom każ dopełnić się, a jeśli
potrzeba, daj im ze dwa dni gorętsze.
Do dojrzałości nakłoń je i ześlij
słodycz ostatnią w ciężkie wina wnętrze.
Kto teraz domu nie ma, już go nie zdobędzie.
Kto jest samotny, ten zostanie sam.
Czuwać i czytać, listy pisać będzie
długie i po alejach - tam i sam -
błąkać się w liści niespokojnym pędzie
(Tłum. Artur Sandauer)
elvira3 2011-10-19
piękne makro:-)
re. : ja u Ciebie też znalazłam nowe inspiracje np. muszę podjechać kiedyś do Większyc :-)
rajska 2011-10-19
Bardzo ciekawa roślinka , nie można przejść koło niej obojętnie .... zachwyca formą i kolorem :)
maria57 2011-10-19
nie wiem co to, ale w bardzo radosny nastrój mnie wprowadza, natomiast wiersz wyraźnie wycisza - całość fajna na wieczór
pozdrawiam Brygido serdecznie
kubryg 2011-10-19
Ten krzew to trzmielina (Euonymus europaeus), nie sposób przejść obok niej bez zatrzymania, pięknie kwitnie :)
marom 2011-10-19
Poetycki jesienny nastrój dziś u Ciebie :))
W bardzo ładny sposób pokazałaś, to jesienne kwitnienie, pozdrowionka :))
wiska 2011-10-20
Cudowna roślinka i odpowiednia, piękna poezja pod nią...super...pozdrawiam, miłego czwartku, mimo deszczu, życzę :)
aremar 2011-10-21
Piękne i kształtem i kolorami owoce trzmieliny :))
Wspaniały wiersz :)
agus63 2011-10-22
Prześliczna trzmielina! Wczoraj spotkałam prawdziwe trzmielinowe drzewo... Nawet nie krzew. I ciekawe, że zazwyczaj to co piękne bywa tak bardzo... trujące...:)