na Capri

pusty wzrok
błądzi zatopiony w bezkresie horyzontu
ja pośród burzy w sercu
morzem łez płynę do ciebie

na odległym brzegu jesteś
wciąż ukryta i wciąż nieodgadniona
żadna latarnia w tym mroku
nie wskaże mi drogi
tej do ciebie
gdzie jesteś

księżyc jest czarny
słońce czerwone i krwawi

jak ja
jak moje serce

nadzieja umarła taka młoda
zwątpienie
tylko ono dziś wydaje się nieśmiertelne
i trwa przez wszystkie me dni

ty każesz mi iść dalej
samotnemu przez życie
drogą bez końca
tam gdzie już tylko pustka
gdzie smutek w martwym milczeniu
na mój koszt żyje
on jeden nie pyta mnie czy go chcę