DARŁOWO

Darłowo (niem. Rügenwalde) – nadmorskie miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, największe miasto powiatu sławieńskiego. Położone nad Morzem Bałtyckim, w dolinie rzek Wieprzy i Grabowej, na Pobrzeżu Koszalińskim, na Pomorzu Zachodnim. Według danych z 30 czerwca 2009 roku, Darłowo miało 14 037 mieszkańców.Darłowo leży w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w zachodniej części powiatu sławieńskiego. Znajduje się na Pomorzu Zachodnim.

Miasto jest położone na Pobrzeżu Koszalińskim, na obszarze dwóch mezoregionów: Wybrzeża Słowińskiego oraz Równiny Słupskiej.

Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 20,21 km²[2]. Miasto stanowi 1,91% powierzchni powiatu.

Darłowo posiada dwie dzielnice: Darłówko i Racisław (choć jest drugi podział, również prawidłowy: Racisław, Darłówko Wschodnie oraz Darłówko Zachodnie). Toponimia [edytuj]

W 1205 roku zapisano nazwę Dirlow pochodząca od imienia Darł, do którego dodano przyrostek -owo. Niemiecka nazwa Rügenwalde jest złożeniem dwóch członów, z których pierwszy występuje nazwa wyspy Rugia, po niemiecku Rügen (z Rugii przybyli w czasie kolonizacji zakonnicy). Drugi człon pochodzi od niemieckiego Wald (pol. las)[4].

Urząd Miejski w Darłowie przedstawia za pełną nazwę Królewskie Miasto Darłowo.Już w XI w. istniał gród lub warownia o nazwie Dirlov lub Dirlovo, którego mieszkańcy zajmowali się żeglarstwem, połowami i konserwowaniem ryb, tkactwem itp. Prawa miejskie nadane w roku 1312 (prawo lubeckie). Potem, po krótkim panowaniu Brandenburczyków, w 1347 miasto przeszło w ręce księcia wołogoskiego Bogusława V z dynastii Gryfitów, zięcia Kazimierza Wielkiego. W 1352 roku rozpoczęto budowę zamku, na ten okres datuje się też początek współpracy z Hanzą (pełnoprawnym członkiem Hanzy Darłowo zostało w roku 1412). W 1382 w Darłowie urodził się Eryk Pomorski, znany potem jako król Norwegii Eryk III i król Danii Eryk VII oraz król Szwecji. Po detronizacji, kolejno ze wszystkich tronów, wrócił do Darłowa i zaczął rozbudowywać miasto; tu został pochowany. Kolejnym władcą zasłużonym dla Darłowa i całego Pomorza Zachodniego był Bogusław X.

W latach 1497 i 1558 Darłówko i część Darłowa zalewały ogromne sztormy, które wyrzuciły statki w okolice centrum miasta.

W dniu 27 sierpnia 1568 roku eskadra polskiej floty wojennej króla Zygmunta Augusta, składająca się z 10 statków, napotkała przypadkowo w porcie w Darłowie trzy szwedzkie i dwa szkockie statki, w związku z czym nastąpiło ostrzelanie polskich okrętów, po którym z polskich okrętów wysadzono desant, który uderzył na Szwedów od strony lądu. W wyniku walki zdobyto wszystkie szwedzkie statki, natomiast statkom szkockim udało się odpłynąć z portu[5]. W latach 1589, 1624, 1648, 1679 i 1722 miasto było z kolei niszczone przez pożary. Pierwszą latarnię morską wybudowano około roku 1715.

Po przejęciu miasta przez Hohenzollernów przeżywało ono aż do połowy XVIII w. zastój gospodarczy[potrzebne źródło]; podczas blokady kontynentalnej Anglii w okresie wojen napoleońskich na początku XIX w. mieszkańcy Darłowa i okolic trudnili się przemytem brytyjskich towarów na kontynent.

Przed I wojną światową miasto liczyło 6 tys. mieszkańców, tuż przed II wojną światową – ok. 8 tys.; w czasach niemieckich nosiło nazwę (niem.) Rügenwalde. Taką nazwę nosi kiełbasa Rügenwalder Teewurst, przed wojną produkowana w Darłowie, a po wojnie w Zachodnich Niemczech, wyłącznie przez firmy pochodzące z Darłowa.

W czasie II wojny światowej w Darłowie zmontowano i testowano dwa największe działa w historii świata, noszące nazwy Dora (od: Dorota) i Gustav. Kilkakrotnie na wizytację ich budowy przyjeżdżał Adolf Hitler. W 1945 miasto zostało włączone do Polski, zaś jego niemiecka ludność wysiedlona. Pierwszą powojenną nazwą Darłowa był Dyrłów, następnie Darłów...WIĘCEJ NA:https://pl.wikipedia.org/wiki/Dar%C5%82owo