SZEROKI DUNAJ

Położenie
Ulica leży na Starym Mieście i biegnie między ul. Wąski Dunaj a ul. Rycerską (murami obronnymi).
Zobacz na mapie

Nieco historii
Niewielki placyk usytuowany na Starym Mieście przy ul.Wąski Dunaj. W tym miejscu biło źródło, od którego zaczynał się strumień płynący do Mostowej; od niego ulica i placyk otrzymały wspólną nazwę Dunaj, która od w. XV obejmowała i Wąski Dunaj. Placyk zwano też Super Dunaj, czyli Nad Dunajem. Od 1379 placyk przytykał prawie do murów obronnych, znajdowała się przy nim baszta; strumień spływał fosą. Zabudowa w XV w. była drewniana, zniszczył ją w większości pożar w 1478. W XVI w. wybudowano dwie narożne kamienice (nr nr 1 i 2), jeszcze o cechach budownictwa gotyckiego, oraz murowane oficynki kamienic z Nowomiejskiej wychodzące na wschodnią parzystą stronę Dunaju, później oznaczone nr nr 10, 8, 4. Zapewne w XVI w. źródło wyzyskano do urządzenia studni. W XVII w. Dunaj staje się placem handlowym, pomocniczym rynkiem Starej Warszawy; od 1631 znajdował się na nim targ rybny. W 1632 po stronie północnej wybudowano jatki rzeźnicze oparte o mur obronny (nr nr 11 i 13); prowadzącą do nich bramę w murze zwano Rzeźniczą. Po wschodniej, parzystej stronie Dunaju umieszczono jatki szewskie. W kamienicy pod nr 2 osiedlił się cech szewców; szewcy przeważali też wśród licznych tu w XVIII w. rzemieślników. Jednym z nich był Jan Kiliński właściciel kamienicy (ob. nr 5), pułkownik insurekcji kościuszkowskiej, zmarły tu w 1818. W czasach pruskich ok. 1800 targ rybny przy ul.Dunaj zamieniono na targ na warzywa i kwiaty, który utrzymał się do ok. 1925. W 1916 w elewację kamienicy Kilińskiego wmurowano tablicę pamiątkową. W 1atach 1937/1938 przeprowadzono prace odsłaniające i konserwatorskie przy murach obronnych, przy czym na ul.Szeroki Dunaj odrestaurowano bramę Rzeźniczą i zburzono jedną z kamieniczek przymurnych, odsłaniając mur. W latach okupacji - 2 IX 1944 - hitlerowcy dokonali na Szerokim Dunaju egzekucji 70 osób (tablica pamiątkowa). W 1944 zabudowa Szerokiego Dunaju została zniszczona, ocalały tylko mury obronne i ściany kamienicy cechu szewskiego; tę właśnie odbudowano najwcześniej. Pozostałe kamienice po obu stronach placyku odbudowano po 1955. W latach 1963/1964 odbudowano tzw. Dom Kata (nr 13); umieszczono się tam siedzibę Cechu Rzemiosł Różnych.
źródło: "Ulice i place Warszawy" - Eugeniusz Szwankowski, Wydawnictwo Naukowe PWN SA

dodane na fotoforum: