ONI też odeszli ...

W DNIU ZADUSZNYM

Na cmentarzu krzyże, krzyże,
pomniki kamienne.
Kwiaty jakby łzą przyćmione,
pajęczyny senne.

W wieczór smutny, zaduszkowy,
lampeczki się jarzą,
tulą się błyskami ognia
popod mroku strażą.

Szept modlitwy, czarny welon
i łkanie stłumione,
w mroku płaczą cichą skargą
serca rozżalone.

Za cmentarnym murem zgasły
wieczorowe zorze.
Duszom zmarłych niechaj świeci
światłość wieczna, Boże!
/Barbara Stefania Kossuthówna/

Życzę WAM dnia pełnego zadumy.