MÓJ OGRÓD

Bo trzeba umieć pokochać życie..
Choć bardzo ciężkie bywa czasami..
Widzieć w nim również chwile radosne..
Choć przeważają te przelane łzami..
Wstać wczesnym rankiem i otworzyć okno..
Poczuć na twarzy promienie złociste..
Zamknąć oczy i pomarzyć..
Co było dalekie,teraz jest tak bliskie..
Wsłuchać się w śpiew ptaków..
Zrozumieć ich mowę..
Poczuć zapach polnych kwiatów..
Zatonąć bez reszty..
Czerpać radość z tego,co już jest nam dane..
Często zagubione,niezauważane...
W szarej codzienności kolory znikają..
Smutek i problemy wciąż je przysłaniają..
Ciągle gdzieś biegniemy,ciągle czegoś chcemy..
Zagubieni,samotni,zasmuceni..
Trzeba w końcu na chwilę przystanąć..
Zauważyć to,co obok nas żyje..
Chociaż świat nie jest różowy..
To każdy z nas ma serce,które mocno bije..
Nie jesteśmy sami,ktoś obok nas mieszka..
Być może i z daleka,ktoś na naszą pomoc czeka..
Życie nie jest bajką lecz szkołą przetrwania.
Trzeba umieć pojąć naukę dawania a nie tylko brania...
Bo żyć..znaczy być...
A być...znaczy "kochać ludzi i świat do życia zbudzić".