Z A M I A S T...

Ty Panie tyle czasu masz,mieszkanie w chmurach i błękicie,
A ja na głowie mnóstwo spraw,i na to wszystko-jedno życie.

Skoro wszystko lepiej wiesz,bo patrzysz na nas z lotu ptaka,
To powiedz,czemu tak mi jest,że czasem tylko siąść i płakać.

Ja się nie skarżę na swój los,potulna jestem,jak baranek,
I tylko mam nadzieję że,że chyba wiesz,co robisz, Panie.

Ile mam grzechów,któż to wie,a do liczenia nie mam głowy,
Wszystkie darujesz mi i tak,nie jesteś przecież drobiazgowy!

Lecz czemu mnie do raju bram prowadzisz drogą taką krętą,
I czemu wciąż doświadczasz tak,jakgdybyś chciał uczynić świętą.

Nie chcę się skarżyć na swój los,nie proszę więcej niż dać możesz
I ciągle mam nadzieję że,że chyba wiesz,co robisz,Boże.

To życie minie jak zły sen,jak tragifarsa,komediodramat...
A gdy się zbudzę,westchnę:cóż,to wszystko było chyba zamiast,

Lecz,póki co w zamęcie trwam,liczę na palcach lata szare
I tylko czasem przemknie myśl:przecież nie jestem tu za karę

Dziś czuję się jak mrówka,gdy czyjś but tratuje jej mrowisko,
Czemu mi dałeś wiarę w cud, a potem odebrałeś wszystko?

Nie chcę się skarżyć na swój los,choć wiem,jak będzie jutro rano,
Tyle powiedzieć chciałam Ci ...zamiast...pacierza na dobranoc...

https://www.youtube.com/watch?v=CQaP2sA-Vps

MIŁEGO POPOŁUDNIA KOCHANI!