Nie przestawajmy się dziwić Kochani!

\"KIEDY SIĘ DZIWIĆ PRZESTANĘ\"
Kiedy się dziwić przestanę
Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień
Swe ostatnie, niemądre pytanie
Nie zadane, w połowie przerwę.

Będę znała na wszystko odpowiedź
Ubożuchna rozsądkiem maleńkim.
Czasem tylko popłaczę sobie
Łzami tkliwej i głupiej piosenki.

By za chwilę wszystko zapomnieć
Kiedy się dziwić przestanę,
Kiedy się dziwić przestanę,
Będzie po mnie.

Kiedy się dziwić przestanę
Zgubię śpiewy podziemnych strumieni,
Umrze we mnie co nienazwane
Co mi oczy jak róże płomieni.

Dni jednakim rytmem pobiegną
Znieczulone, rozsądne, żałosne,
Tylko życia straszliwe piękno
Mnie ominie nieśmiałą wiosną.

Za daleko jej będzie do mnie
Kiedy się dziwić przestanę,
Kiedy się dziwić przestanę,
Będzie po mnie.

Kiedy się dziwić przestanę
Lżej mi będzie i łatwiej bez tego,
Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane
Bo nie spytam już nigdy - dlaczego?

Błogi spokój wyrówna mi tętno
Gdy się życia nauczę na pamięć,
Wiosny czułej bolesne piękno
Pożyczoną poezją zakłamię.

I nic we mnie i nic koło mnie
Kiedy się dziwić przestanę,
Kiedy się dziwić przestanę,
Będzie po mnie...
/Jonasz Kofta /

https://www.youtube.com/watch?v=kKGil4xtMPo

MIŁEGO WTORKU ŻYCZĘ WSZYSTKIM!
SERDECZNIE POZDRAWIAM!