Jest cudnie,błękitne niebo, miłego niedzielnego popołudnia

Już wiosna płocha z rozczochraną czupryną
pierwsze życie dźwiga z kolan ku błękitom
pluszczących zdrojów, ku frywolnym rymom
wiatr ptasie piórko porwał - poniósł w prześwity

kwiat brzozy rozczulił się i coraz dłuższy
na wiotkiej gałązce z listkiem seledynu
obraz z okna wdzięczy się, czuli do duszy
podnieca, jak wonna gałązka rozmarynu

bo w kwietniu chce się rozmarzyć błękitnie
zawiesić serce pośród magnolii kwiatów
myśli wysiać w ogrodach, miast mówić - zakwitną
złotą forsycją, szafranem z wonnych światów.
/ Zofia Szydzik /

https://reduction-image.com/mpeg-creation2/temp/p46gd4io78qclisat5gia5r2c3/indexweb.htm