(2)
Wspomnienia powracające obsesyjnie w teatrze, głosem rozbrzmiewającym na niemal pustej scenie, przeistaczają się w wielowątkową narrację, której istotą jest nie tyle przywołanie określonych uporządkowanych wydarzeń, dających się ułożyć w możliwą do odtworzenia historię, ile sam akt pamięci. To właśnie pamięć bohaterek jest osią „Savannah Bay” –piętrzące się rozmaite wspomnienia – miłosne, czasem traumatyczne, przywoływane w dialogu aktorek – Anny Polony i Alicji Wojnowskiej, za którymi podążają widzowie. Z netu
dodane na fotoforum:
