Coś z mojej teczki, okiem Andrzeja Mleczki.

Czyli moje słowo na tę niedzielę.

Ostrzeżenie!

Mój felietooon może zwierać treści nie zawsze zgodne z linią rządzącej partii, oficjalną doktryną KK a nawet według subiektywnego odczucia kilku osób z Garnka wyczerpywać inne podobno znamiona czegoś złego..

Jeżeli nie chcesz się o tym przekonać- odstąp od zapoznania się z dzisiejszą jego treścią.


1) Motto nie tylko na dziś:

Dojrzałość polega między innymi na tym,
że przestajemy czekać na cudzą akceptację naszego postępowania
i odczuwać lęk przed czyimiś sądami.

Nie uciekamy przede wszystkim przed polemiką zasłaniając się jedynie swoją racją.

Racją, za którą czai się często miałkość poglądów i brak podstawowej wiedzy za to dominują...emocje.

Brak wiedzy, który może okazać się podstawą w publicznej dyskusji do nazwania w jej udziale zwykłą błazenadą.

A do tego wielokrotne zasłanianie się swoją płcią.

Wkraczając w świat mężczyzn trzeba równie twardo stawić czoła trudnym tematom i umieć odpowiedzieć na trudne pytania.

A to bardzo trudne zadanie i często staje się wyzwaniem ponad siły, stawiając tę osobę w sytuacji kompromitującej, bo poza zasięgiem posiadanych kompetencji i predyspozycji.

Rzeczowej krytyce należy stawić czoło nie insynuacjami i cytatami "mądrzejszych od siebie" , ale równie sprawdzalnymi informacjami i rzeczowymi argumentami wynikającymi z swojej wiedzy i własnych przemyśleń..

No chyba, że własne przemyślenia są zbyt miałkie, lub ich wcale się nie posiada?

Nie uciekać się (do żenującego w takiej sytuacji) zamykania możliwości komentowania w galerii.

Nie stawiać się na siłę w roli "garnkowego" Katona Młodszego.

A jeśli już , to zadeklarować należy również gotowość do przyjęcia podobnego dla Niego.... końca .

Bo tak przyjęta poza jest zarazem straszna, i śmieszna.

2) Watykan wydaje i ogłasza suchym tekstem wyrok w sprawie kardynała Stanisława Dziwisza, natomiast jak zwykle w podobnych wypadkach nikt nie miał ani nie ma dostępu do akt tej sprawy.

Nie ma też żadnego uzasadnienia watykańskich ani polskich hierarchów , które pozwalałoby nam i mnie zrozumieć, dlaczego nie dopatrzono się nieprawidłowości.

Woda (święcona?) w ustach.
Choć niepodważalne dowody na to, że kardynał Dziwisz tuszował pedofilię, były prezentowane i opisane i cytowane w wielu mediach.

Stolica Apostolska ponoć "zbadała" dokumentację, której celem była weryfikacja działań kardynała Stanisława Dziwisza z czasu, gdy był metropolitą krakowskim.

Chodziło o podejrzenie tuszowania przypadków pedofilii w latach 2005-2016.

Jak nuncjatura apostolska w Polsce przekazała kilka dni temu, w postępowaniu kardynała Stanisława Dziwisza nie dopatrzono się nieprawidłowości.

Tak więc rozumiem, że po wielu latach zamiatania podobnych spraw pod dywan, krycie księży pedofilów poprzez przenoszenie ich do kolejnych parafii w zrozumieniu urzędników w koloratkach( także w Watykanie) nie było (uwaga!) postępowaniem nagannym.

Jako typowy , jeden z wielu przykładów to sprawa księdza Stefana D., który został przez rodziców, pielęgniarkę i wikariusza oskarżony o molestowanie nieletniego chłopca w Mydlnikach.

Biskup Szkodoń obiecał, że ten ksiądz nie będzie miał żadnego kontaktu z dziećmi.

Ale to właśnie kardynał Stanisław Dziwisz, osobistą decyzją, przeniósł go do innej parafii, bo był jego kolegą z seminarium.

Później także pilnie strzegł tego, żeby temu księdzu pedofilowi nic się nie stało.

https://youtu.be/81VFERehyxw

Ale o tym sza, przełknij jeszcze i tę, kolejną podobną do wielu wiadomość, żyj sobie z tym dalej , bo to przecież nie było Twoje dziecko.

Chciałbym tu przypomnieć również o innej przypadłości tego osobistego sekretarza Jana Pawła II.

Brakiem lojalności względem swojego przełożonego -głowy KK, oraz złamania ostatniej woli Karola Wojtyły.

Teraz mało kto o tym pamięta, ale rola domorosłego historyka polega na pamiętaniu, analizowaniu i łączeniu faktów w logiczną całość.

Tych osobistych notatek i zapisanych myśli miał nikt nie zobaczyć.

Taka była właśnie ostatnia wola Jana Pawła II.

Zostały one jednak ujawnione i wydrukowane zgodnie z wolą, ale to jego sekretarza-właśnie Stanisława Dziwisza.

Taki przykład dał kardynał innym.

Odtąd nie ma już jednoznacznej definicji "ostatniej woli" zmarłego.

Ten przywilej osoby zmarłej został sprofanowany na najwyższym szczeblu.

W Watykanie takie postępowanie się pamięta.

3) Ojciec Święty Franciszek rok temu wyznaczył nazwiska duchownych, którzy otrzymali insygnia kardynalskie.

W gronie nowych purpuratów nie ma jednak Polaków i na całe szczęście dla konkurentów póki co, na to się nadal nie zapowiada.

W ubiegłym roku jednym z kandydatów do wyniesienia do godności kardynała był abp Marek Jędraszewski, kolejny po Stanisławie Dziwiszu kontrowersyjny dla Watykanu metropolita krakowski.

Ale papież go pominął, mimo, że tradycją było iż diecezja krakowska zawsze posiadała swojego kardynała.

Kardynał Dziwisz na długi czas swoją postawą przez minione dziesięciolecia wyczerpał listę kardynałów tej właśnie diecezji.

Biskupie Marku– proszę się nie zamartwiać – to Duch Święty tak działa i tak już musi być!

Nie wierzysz?

4) Według preambuły stosunki między państwem a Kościołem miały być kształtowane na zasadach wzajemnej "ich autonomii oraz wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie".

Jednak od lat obydwie strony tego obowiązującego dziś układu w formie konkordatu nie przyjęły do wiadomości, że zgodnie z polską konstytucją Rzeczpospolita Polska jest państwem świeckim.

Przemysław Czarnek, minister od nauk nie zająknął się w czasie swojej służby RP na ten temat ani razu.

Skąd więc nasze dzieci mają mieć tego świadomość?

Czy to coś takiego złego?

Mając w głowie doświadczenia z II RP, wtedy państwa wielonarodowego i "trzech wojujących ze sobą religii" , które stały się kanwą dla krwawych i usilnie skrywanych do dziś zdarzeń w historii naszego państwa?

Również większość sejmowa ani razu nie wyartykułowała tej prawdy publicznie w żadnej z debat.

Hipokryzja .

5) Otóż mnie, jako domorosłemu historykowi wydaje się, że niewypowiedzianą szkodę uczyniono mojej Polsce wypowiadając konkordat z 1925 roku, w którym Ojciec Święty zobowiązywał się przed mianowaniem biskupa zasięgać opinii prezydenta RP, a biskup po mianowaniu musiał składać przysięgę wierności, w której wypowiadał te, znamienne słowa;

"Przed Bogiem i Świętą Ewangelią przysięgam i obiecuję , jak przystoi biskupowi , wierność Rzeczypospolitej Polskiej .

Przysięgam i obiecuję iż z zupełną lojalnością szanować będę rząd ustanowiony konstytucją i sprawię ,aby go szanowało moje duchowieństwo".

Nie było tam za to ani słowa o szanowaniu owieczek, ale czegóż można się było spodziewać?

Ubolewam bardzo, że niczego takiego nie ma w obecnie obowiązującym konkordacie.

Role się za to odwróciły.

To kolejne rządy starają się dochować wierności i lojalności Kościołowi.

Do II Rzeczpospolitej mam stosunek krytyczny (opowieści i dokumenty pozostawione przez Rodziców i Dziadków).

Ale dla polskiej zjednoczonej prawicy II RP to wciąż wzór i ideał.No to przypominam te wzorowe relacje między państwem a Kościołem w II RP.

Może chociaż w tym zakresie zbliżmy się do tego ideału?

6) Zakończył się proces w sprawie jednej z największych afer finansowych polskiego Kościoła.

Caritas Diecezji Płockiej przegrała dwa ciągnące się od 11 lat procesy z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Pierwszy prawomocny wyrok zapadł w kwietniu 2021 roku, drugi 21 września 2021.

W obu Sąd Apelacyjny w Warszawie nakazał płockiej Caritas oddanie PFRON-owi 11 mln zł dotacji i 8 mln zł odsetek dotacji pochodzących z funduszy unijnych.

To oznacza katastrofę dla finansów płockiej Caritas. Jeśli nie znajdzie bogatych darczyńców, może być zmuszona do wyprzedania swojego majątku.

Dokończenie poniżej.