(0)
Zbudowany w latach 1879-1884 z cegły i betonu, jest najbardziej wysuniętym na północ fortem Twierdzy Toruń. Było to ostatnie z dzieł wzniesionych w pierwszym etapie budowy pierścienia zewnętrznego toruńskich fortów standartowych.
Zadaniem fortu była obrona węzła kolejowego Toruń-Mokre i Toruń-Północ oraz obrona Torunia od strony północno wschodniej. Ogień artylerii fortu i znajdujących się przy nim baterii sięgał do Rubinkowo-Grębocin-Papowo Toruńskie. Fort przeznaczony był na pomieszczenie 1 batalionu piechoty i 1 baterii artylerii. W chwili gdy wojska pruskie opuszczały Toruń, w forcie IV - podobnie jak i w innych obiektach twierdzy - dokonały zniszczeń, które w znacznym stopniu ograniczyły wartość bojową warowni. Zabrano urządzenia artyleryjskie w kojcach obronnych, przyrządy celownicze, drzwi i zasuwy pancerne oraz motory zasilające instalację elektryczną, wentylacyjną i dzwonki alarmowe.
Po przejęciu obiektu przez władze polskie w 1920 r. fort IV, który uzyskał nazwę "Stanisław Żółkiewski
dodane na fotoforum:
