Poznańska fara (1651-1701) zaliczana jest do najbardziej okazałych barokowych budowli sakralnych w Polsce.
Przy budowie pracowali najlepsi architekci a także malarze i sztukatorzy.
Bogato zdobioną różową fasadę ograniczają z obu boków dwie niskie, nie wystające ponad korpus kościoła wieże, zwieńczone miedzianymi hełmami. Między wieżami znajduje się szczyt o charakterystycznych dla okresu baroku bocznych spływach.
Fasada i wieże dzielone są na kondygnacje przez gzymsy.
Nad bogatym barokowym portalem znajduje się wnęka z figurą św. Ignacego Loyoli - założyciela zakonu, trzymającego w ręce gorejące serce, zaś u jego stóp widzimy wizerunek orła - symbol Chrystusa walczącego z wężem - symbolem szatana.
Pod figurą św. Ignacego Loyoli znajduje się medalion z łacińską inskrypcją: Domus Domini porta coeli (dom Boga i brama do nieba).
Po obu stronach medalionu znajdują się mniejsze wnęki z wyobrażeniami św. Wojciecha i św. Stanisława Kostki po lewej oraz św. Stanisława biskupa i św. Alojzego Gonzagi.
Powyżej znajdują się jeszcze dwie figury świętych: św. Franciszka Borgiasza i św. Franciszka Ksawerego.
dodane na fotoforum: