W 1783 r., po pożarze, który strawił dużą część wnętrza, pałac został przebudowany wg projektu Dominika Merliniego.
W latach 1827-1828 odbywały się tutaj posiedzenia sądu sejmowego a w okresie międzywojennym był siedzibą Sądu Najwyższego.
Obecnie w gmachu mieszczą się zbiory specjalne Biblioteki Narodowej min. to, co zostało (czyli niecałe 5%) z liczącej 40 tysięcy rękopisów Biblioteki Załuskich i Rapperswilskiej, a także inne zebrane później stare druki i zbiory graficzne. Na uwagę zasługują zwłaszcza bezcenne iluminowane polskie i zagraniczne manuskrypty średniowieczne.
Znajduje się tam również zbiór tematyczny poświęcony okresowi Wielkiej Emigracji (1831-1883) i pamiątki piśmiennicze po Cyprianie Kamilu Norwidzie.
Oś główną budynku z obu stron podkreśla ryzalit z trójkątnym tympanonem zwieńczonym rzeźbami gdańskiego rzeźbiarza Andreasa Schlütera. Oba tympanony nawiązują do dziejów domniemanego protoplasty rodu Korwinów Rzymianina Marka Waleriusza Messali Korwinusa i jego walk z Galami. Elewacja frontowa pałacu skierowana jest na plac Krasińskich (dawny dziedziniec pałacowy), dokładnie na wprost nowoczesnego gmachu Sądu Najwyższego (1996–1999).