Cisza
Cisza
Niezłom­ny świadek śpiących dusz
Cisza
Roz­dziera nam ser­ca, wbi­ja nóż
Cisza
Pa­ni na tym skraw­ku ziemi
Cisza
Każdy zmarły z nią się dzieli
Cisza
Cmen­tarzem włada ta królowa
Cisza
Niez­mier­nie głośna jej wymowa
Cisza

Choć ta­ka ob­ca i nieprzenikniona
Każde­go z nas weźmie w swe ramiona
Za życia ucie­czką od tru­du i znoju
Po śmier­ci do­mem wie­czne­go spokoju

(z netu;)