Łazienki Królewskie pełniły funkcję książęcej, potem monarszej rezydencji od 3 ćw. XVII w. początkowo jako część rezydencji ujazdowskiej, od 1784 r. jako samodzielny zespół pałacowo-ogrodowy. Po 1772 r. część zebranych tu zbiorów traktowano jako zwarte kolekcje i udostępniano zwiedzającym, przewidując dla nich także funkcję muzealną. W latach 1817-1915 Łazienki pozostawały własnością cesarskiej rodziny Romanowych. Od ok. poł. XIX w. zaczęły oficjalnie przybierać charakter muzealny - gościom udostępniano do zwiedzania głównie Pałac na Wyspie, rzadziej Biały Dom i Starą Pomarańczarnię z teatrem i ogrodem zimowym. W okresie międzywojennym Łazienki włączono w skład Gmachów Reprezentacyjnych RP; po II wojnie światowej, po odbudowie Pałacu na Wyspie w 1960 r. Łazienki stały się muzeum - oddziałem Muzeum Narodowego w Warszawie; w 1995 r. uzyskały samodzielność.