Ich świadectwem są szyby kopane poprzez utwory
plejstoceńskie oraz drążone przez obecne niżej warstwy wapieni. Po dotarciu do poziomu występowania krzemieni z dna szybu wykuwano niskie wyrobiska o wysokości około 60–90 cm, najczęściej na głębokości od około 5 do 8 m. Twardy wapień z bogatymi poziomami konkrecji krzemienia pasiastego umożliwiał powstawanie podziemnych komór
w promieniu do 20 m od dna szybu, o powierzchni nawet kilkuset metrów kwadratowych.