Nie chce już myśleć, to wszystko jest tak dziwne!

Uczę się żyć tym co mam.
Nie oczekując więcej.
Doceniając każdy z oddechów, który jest mi dany.
Cieszyć się każdym,
nawet tym najbardziej pochmurnym porankiem.
Wierzę, że nadejdzie dzień,
kiedy będę w stanie stanąć w środku nocy na balkonie
i zacząć krzyczeć jak obrzydliwie jestem szczęśliwa.! Aaaaaaaaa!