Dzieło mojego Anioła
.
Pokora, to ścieżka, na której spotykam Anioła.
Zatrzymuje się zawsze,
zawsze przytuli
i szepnie kilka słów - takich tylko dla mnie.
.
Czasem o świcie słyszę
szelest jego strudzonych skrzydeł,
z nim cisza mówi dzień dobry,
a pobliska gałąź porusza się,
śląc uśmiech.
.
Na ścieżce pokory milknie tumult,
kurz doczesnych dążeń
ulatnia się,
wiatr rozwiewa tiul niepewności,
na poboczach zaś - gdzieniegdzie,
rosną stokrotki -
nawet zimą.
.
To niewątpliwie jego dzieło -
dzieło mojego Anioła.
.
Ela Ordyniec Fot.własne.