(0)
znikający wiatr
uniósł smutną pieśń
o rozstaniu wielkim
dwojga serc..
romantyczność trwała
lecz bardzo krótko
szczęście malowane
było ale w próżni
nic z radości życia
wspomnieniem nie zostało
marność kilku chwil
i tyle pozostało…
a piękne oczy
i słowa zuchwałe
miały przynieść
to co miłością nazwane
lecz nic z tego nie wyszło
bo drogi były różne
i chociaż raz się zeszły
to były rozdrożem
teraz każde poszło sobie
swoją solową drogą
szukać duszy pokrewnej
w innym rejonie
może odnajdą szczęście
lecz na pewno nie we dwoje….
mirdael 2009-06-30
Cieplutkiego popołudnia i smacznej kawuni życzę.;)
matea27 2009-06-30
Piękny wiersz i fotka równierz:) Pozdrawiam:)
wiktorki 2009-06-30
Dlaczego tak smutno?,,,,,,,,,,,,,,,,wiele radości na dzisiejsze popołudnie i wieczór życzę..........................................................
misia3 2009-06-30
smutny Twój wiersz Agnieszko..ale piękny...
...a Twoje zdjęcie bardzo ładne:)) pozdrawiam cieplutko:))))
mirdael 2009-06-30
Pozdrawiam.I życzę milej reszty dnia.;)*
