Niepołomice

O historycznej przeszłości miasta mówią stare kroniki (Długosz, Bielski, Paprocki), zapiski archiwalne, rachunki dworu królewskiego, dowody wizytacji krakowskich biskupów oraz historyczne zabytki: zamek królewski i kościół.
Początki Niepołomic sięgają czasów organizowania się Państwa Polskiego. Za pierwszych Piastów, gdy Kraków został siedzibą panujących książąt, sąsiadująca z nim Puszcza Niepołomicka, stała się ulubionym miejscem polowań. W XIV w. ostatni z Piastów, król Kazimierz Wielki wybudował w Niepołomicach zamek myśliwski nad Wisłą i wystawił gotycki kościół.
W okresie Jagiellonów przebudowany zamek niepołomicki, stał się drugą po Wawelu siedzibą królewską i stąd Niepołomice w tym okresie swej historii nazywane są (przez Jana Długosza) drugą po Krakowie stolicą Polski. Bliskość Krakowa i wielkie tradycje narodowe sprawiły, że po przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy, Niepołomice bardziej niż wiele innych miast w Polsce odbiły w życiu swych mieszkańców wszystkie odmiany losów całej Rzeczypospolitej: zabory, powstania, pierwszą wojnę światową, powstanie Polski i okres w Polsce odrodzonej między dwoma wojnami, a także walkę z okupantem hitlerowskim.
Od lat 20. do wybuchu II wojny światowej stacjonował w Niepołomicach 2. Dywizjon Pociągów Pancernych (jedna z dwóch jednostek tego typu w Polsce).