(2)
Informacja o śmierci Tadeusza Kościuszki 15 października 1817 r. pogrążyła naród w żałobie. Pamięć o przywódcy pierwszego powstania przeciwko zaborcom i jego czynach pomagała Polakom zachować świadomość i dumę narodową. Gdy jego zwłoki spoczęły w katedrze na Wawelu, zaczęto się zastanawiać nad pomnikiem-świadectwem pamięci o narodowym bohaterze. Wybrano koncepcję kopca, która nawiązując do kopców Krakusa i Wandy manifestowała przywiązanie do polskiej tradycji.
Budowę kopca na wzgórzu Sikornik rozpoczęto w 1820 r., w trzecią rocznicę śmierci Kościuszki. Rankiem pierwszego dnia początek prac ogłosiły wystrzały armatnie. Praca trwała do późnych godzin nocnych w rytm patriotycznych pieśni, granych przez orkiestrę wojskową. Następne lata budowy nie przebiegały aż tak odświętnie, jednak gromadziły wielu ochotników, specjalnie przyjeżdżających z różnych części kraju znajdującego się pod zaborami. Ukończony w 1823 r. ziemny monument stał się ogólnonarodowym symbolem niepodległości i wolności.
W 1850 r. kopiec został przejęty przez austriackie wojsko i włączony w system fortyfikacji, budowanych wewnątrz i wokół miasta. Sam kopiec obudowano fortem. Dziś w jego pozostałościach możemy oglądać wystawę pamiątek kościuszkowskich.
Przy ładnej pogodzie widok z kopca zapiera dech w piersiach. Jeśli powietrze jest przejrzyste, z wierzchołka można nawet zobaczyć Tatry, odległe o 100 km. Do kopca prowadzi szeroka ocieniona aleja, co czyni go wspaniałym celem spacerów. W miesiącach letnich możliwe jest także podziwianie panoramy miasta nocą.
