Kamieniec Podolski to miasto - legenda, to miasto - muzeum. Stare miasto jest przepięknie położone nad wręcz oplatającym jarem rzeki Smotrycz. To tu skupione są najcenniejsze zabytki, których do dziś strzeże osławoina twierdza. Ale po kolei...

Osadnictwo w okolicach Kamieńca Podolskiego sięga już czasów prehistorycznych. Obecne miasto zostało już prawdopodobnie założone w XI w., było wówczas częścią Rusi Kijowskiej. W XII i XIII w. gród należący do Rusi Halicko Włodzimierskiej był już ważnym ośrodkiem handlowym. Kamieniec był wielokrotnie zdobywany przez Tatarów, tu ścierały się interesy Polski, Litwy, Węgier. W 1352 r. miasto zdobył Kazimierz Wielki i oddał litewskim książętom Koriatowiczom. W 1394 r. Kamieniec zajął książę Witold, w 1434 r. miasto zostało włączone do Korony. Rosnące zagrożenie ze strony Turcji spowodował wzrost znaczenia militarnego, miasto rozwijało się gospodarczo. W 1432 r. potwierdzono prawa miejskie. W XVII w. Kamieniec wielokrotnie oblegany zaczął podupadać. W 1672 r. miasto zostało zdobyte przez Turków, co doprowadziło do jego spustoszenia. W 1699 r. Polska odzyskała Kamieniec. W dalszych latach miasto było pod rosyjskim zaborem. I wojna światowa ciężko doświadczyła miasto. W latach 1919-20 była tu siedziba rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej. Lata rządów komunistycznych przyniosły wielkie zniszczenia, działania podczas II wojny światowej również nie oszczędziły tego miejsca. Dziś Kamieniec jest w granicach niepodległej Ukrainy.