Henryków

Księga henrykowska” jest dziełem niewielkim. Jej prawdziwy łaciński tytuł to: „Księga założenia klasztoru Najśw. Panny Marii w Henrykowie”. Składa się z dwóch części opisujących dobra klasztorne i dołączonego do nich katalogu biskupów wrocławskich. To dość dziwne dla nas zestawienie majatku kleru zakonnego z listą kleru świeckiego wyjaśnia sam autor. Wspomina on o wielkich zasługach biskupów wrocławskich dla klasztoru w Henrykowie. Zakonnicy powinni się więc gorliwie modlić za ich dusze, ażeby jednak wiedzieć dokładnie za kogo – to dołączona jest wspomniana lista. Jest to najstarszy zachowany spis tego typu na Śląsku.
Część pierwszą spisano, analizując najszerzej, w latach 1268-1273. Rękopis ten wykazuje cechy pisma z II poł. XIII w. Narracja tej części doprowadzona była do roku 1259.
Część druga powstała pół wieku po pierwszej. W swoim opowiadaniu doprowadzona jest do roku 1310. Ma cechy pisma z XIV w.
Umieszczony na końcu katalog biskupów ma znowu cechy pisma z XIII w. Wniosek jest jednoznaczny, ze całość zestawiono dopiero w XIV w.
Nieznanego pochodzenia są czerwone litery i dopiski.