Perkoz

Wśród podwodnej roślinności przemyka niczym mała, opierzona torpeda. A musi być naprawdę szybki i sprawny, bo jego przeżycie zależy od tego, czy zdoła dogonić ryby, którymi najchętniej się żywi.

Ze względu na ościstą dietę, perkozy systematycznie połykają pióra. Te wyściełają żołądek i chronią go przed ukłuciami. Pierwszym pokarmem, jaki dostaną małe, pasiaste perkozki, też będą pióra, które rodzice wyrwą z własnych piersi.

A gęste i doskonale impregnowane upierzenie perkozów jest dla nich kwestią życia i śmierci. Te pióra muszą zapewnić ciepło i izolację tym bardzo wodnym ptakom. Najważniejsze są pióra na brzuchu. Nieco ponad 100 lat temu ich wyjątkowe właściwości doprowadziły perkozy na skraj zagłady. Subtelnie piękne, atłasowo białe i przede wszystkim ciepłe – stały się bardzo modnym materiałem na mufki.

Z powodu okrutnej mody, najbardziej ucierpiały Perkozy Dwuczube. Gdy na Wyspach Brytyjskich zostały w najlepszym razie pojedyncze pary, kilka pań z wyższych sfer, poruszonych dramatem bezbronnych ptaków, krzyknęło „Nie!”. To był pierwszy w historii, zorganizowany okrzyk w imię obrony praw zwierząt. Potem były listy do dam londyńskiej socjety, które swoje kapelusze przyozdabiały tak modnymi wówczas piórami – i nie tylko godowymi czubami Perkozów Dwuczubych. Właścicielki takich ozdób nie zaznawały spokoju nawet w czasie niedzielnych mszy.https://miastodzieci.pl/czytelnia/perkoz-rdzawoszyi-ciekawostki-o-polskich-ptakach/