Czapla biała

Ptak ten jest dosyć duży, czym odróżnia się przykładowo od czapli nadobnej czy rafowej. Mówi się też, że pod względem wielkości przypomina czaplę siwą, ale jest od niej smuklejszy, ponieważ ma dłuższe czarne nogi z żółtawymi goleniami (które w okresie godowym stają się czerwonawe) i dłuższą szyję. Jego waga mieści się w granicach 750–1500 g, przy czym samce są cięższe od samic. Długość ciała wynosi do 1 m, zaś rozpiętość skrzydeł waha się od 1,5 m do prawie 2 m. Jeśli chodzi o ubarwienie, to jest to osobnik całkowicie biały, stąd jego nazwa. Młode ptaki mają żółty dziób z czarnym końcem i szarym kantarkiem. Dorosłe zaś charakteryzują się z kolei dziobem całkowicie czarnym (ale pomarańczowożółtym poza okresem godowym) z różową nasadą i intensywnie zielonym nagim kantarkiem; ma on poza tym prosty i sztyletowaty kształt. Bardzo ważne jest także to, że dorosłe czaple białe podczas godów mają na szyi, piersi i grzbiecie trochę inne pióra, które stają się niezwykle delikatne. Są one na tyle niesamowite, że w Polsce polowano na te ptaki, aby zdobyć ich pióra i przykładowo ozdabiać nimi kapelusze. Doprowadziło to do sytuacji, w której czapla biała stała się praktycznie niespotykana w naszym kraju.