https://wieliczkaklemens.pl/?page_id=597 .Zarys problematyki artystycznej
Kościół św. Klemensa, tak jak został wybudowany w latach 1804-1816, był przykładem dojrzałego stylu józefińskiego, który był powszechny w architekturze tworzonej za panowania monarchii habsburskiej. Budowa trzymała się wytycznych wynikających z wprowadzonej przez Józefa II reformy kościelnej, która miała na celu stopniowe ograniczenie autonomii Kościoła. Zapewniano finansowanie, jednak zalecano oszczędność, którą osiągano upraszczając formę, kładąc nacisk na funkcjonalność oraz ograniczając wyposażenie i dekorację budowli. Korzystano z powtarzalnych projektów. Wielicki kościół oparto na pochodzącym z czasów Marii Teresy schemacie Landspfarrkirche – okazałego, lecz taniego w budowie kościoła wiejskiego. Plany, które mogły posłużyć za wzór znajdują się w wydanym w 1771 roku przez Matthiasa Fortunata Kollera podręczniku „Der praktische Baubeamte”. Cechami należącymi do stylu józefińskiego, które ujawniły się w bryle wielickiego kościoła były: pierwotnie prosty układ z wieżą na osi, czterospadowy dach oraz pozbawiona ozdób fasada podzielona jedynie gzymsami i płycinami i przepruta niewielkimi oknami na osi. Wielicka świątynia ma trzy nawy, choć zalecano raczej budowanie kościołów jednonawowych. W tym przypadku zmiana wynikła z chęci wykorzystania wcześniejszych, należących do gotyckiego kościoła fundamentów, co miało obniżyć koszty budowy. Jedyne odstępstwo od pierwotnego zarysu polegało na przedłużeniu korpusu o 3 m. Wnętrze ozdobiono polichromią imitującą sztukaterie, wykonanie których wiązałyby się w dużo większymi kosztami.