lato...


zwyczajnie...
spotkali się tak zwyczajnie
w cybernetycznej sieci
przywitał ją
cześć fajnie
zanim spytała jak leci

on raczej taki zwyczajny
i ona identyczna
normalni ludzie (dodajmy)
piękny i sympatyczna

na gadu-gadu co dzień
stukając cicho w klawisze
on zwykł jej o pogodzie
ona jak zwykle o niczym

czas na rozmowach mijał
choć może zbyt jednostajnie
jemu nad kuflem piwa
jej zaś przy drinku zwyczajnie

i tak przeleciał grudzień
za styczniem luty marzec
oni w zwyczajnej nudzie
zaczęli się już starzeć

i wtedy coś wystrzeliło
coś niezwykłego niestety
jakże prawdziwa miłość
mężczyzny i kobiety

to coś przeszywa dreszczem
i jest cudownie fajne
że można kochać jeszcze
po prostu
zwyczajnie...
Autor : Stanisław Kruszewski