Ojczyzna moja ! To ta mowa,
którą poznałem w matki łonie,
To rzędy chat tkwiących w pamięci
Wapnem na ścianach – pobielone.
To groby bliskich i śpiew ptaków
którem rozróżniał chodząc w lesie
Z dziadkiem czy bratem, córką potem ,
nie z ojcem - bo wojna Polaków
najlepszych – wytraciła - rzesze.
Te groby w lesie pozostały,
Choć nie wiadomo – gdzie, kto – leży.
Wnuki zapalą czasem znicze,
Z nadzieją, że prawda zwycięży.

Ojczyzna Moja !
To przez wzgórza,
ścieżka wijąca się po zboczu.
To skwar i pot pracy przy żniwach.
I radość tryskająca z oczu,
Gdy siostra przyniosła w dwojakach
chłód mleka zsiadłego – żniwiarzom.
To po dniu pracy czysta rzeka
By zmyć pot, i dziewczyny chlapać.
To dziura w ziemi by się schować
w czas okupacji. Nad nią – klapa.

Ojczyzna moja! To fabryki
dzisiaj w ruinie lub na banki
firm zagranicznych zamienione.
Rzesze cwaniaków co Polakom
Wmawiają, że to „money, money”
Jest solą ziemi. A nie praca –
dla swoich, bliskich, innych - wszystkich
Że wszystko na forsę przeliczysz.
A my to dla nich zwykłe chłystki, nieudacznicy, co życie w pracy.
Miast się - jak oni -w mig - bogacić.

Ojczyzna moja !
To miliony ludzi,
dla których słowo - słowo.
Co znają trud i smak wysiłku,
a nie do krętactw – wciąż - gotowość.
To jest Ojczyzna moja ! Polska !
Od gór do morza, wciąż gotowa,
gdzieś w głębi serc Polskość zachować.
A gdy potrzeba będzie taka
to - duch Dziadów - znowu w Polakach
odnowi ziemi tej odmęty.
Jak wszyscyśmy to przyrzekali,
Kiedy umierał – Ojciec Święty.

-/ WiKat /


https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=I69FFPol2iY#!